LOKACIJA
Mjesto Atmačići nalaze se na samim obroncima planine Majevice,teritorijalno pripadaju opštini Ugljevik,Srpska Republika BiH.U mjestu žive isključivo Bošnjaci (muslimani) što znači da mjesto pripada isključivo ovoj naciji. U Atmačićima trenutačno živi oko 200 stanovnika u oko 60 domaćinstava,prije ovoga poslednjeg rata 1992-1995 u Atmačićima živjelo je oko 700 stanovnika u 128 domaćinstava. Zajedno sa susjednim mjestom Janjari čini jednu mjesnu zajednicu. Mjesto je povezano asfaltnim putem sa magistralnim putem Bijeljina - Tuzla, istim takvim putem povezano je sa susjednim mjestom Glinje, prema Teočaku i Srednjoj Trnovi. Kad je mjesto nastalo nezna se tačno pominje se u nekim spisima iz 1512 godine da je tada pripadalo nahiji Teočak, što znači da je mjesto nastalo u rano Osmanlijsko doba.
LEGENDA O NASTANKU IMENA ATMAČIĆI
I danas postoji legenda koja kruži među stanovnicima mjesta prenoseći se s koljena na koljeno,kako je mjesto nastalo. Legenda kaže da su živjela dva brata na području Teočaka tačnije na današnjem Tursunovom brdu po imenu Tursun i Atmadža,imali su posjed zemlje na području današnjeg mjesta Atmačići. Atmadža je došao sa radnicima da obrađuje zemlju,kad je došlo vrijeme za ručak vidjevši da je zaboravijo kašike on je dozivao brata Tursuna da donese zaboravljene kašike, kad ga je dovikao tu je pao i umro na licu mjesta. Legenda kaže da je Atmadža tu sahranjen gdje je i pao. Tako je mjeto Atmačići dobilo ime po Atmadži. Udaljenost između Tursunovog brda i Atmačića vazdušnom linijom je između 2 i 3 hiljade metara,a putnom mrežom oko 10 kilometara. Mezar (grob) gdje je Atmadža sahranjen nalazi se danas u samoj unutrašnjosti turbeta koje je podignuto devedesetih godina prošlog vijeka.Još jedna interesantna činjenica,vezana za ovu legendu.Prije nego što je podignuto Turbe,ovaj grob je se obnavljo svake 2-3 godine sa ogradom,kad god je grob(mezar)bio odgrađen ovo mjesto je tukao grad
POLJOPRIVREDA, VOĆARSTVO, RATARSTVO
Od poljoprivrede najviše se uzgajaju žitarice i voće,prije ovoga poslednjeg rata šezdesetih i sedamdesetih godina postojali su veliki zasadi čuvene šljive požegače.Početkom rada termoelektrane Ugljevik i dolaskom bolesti šarke ovi zasadi su uništeni ono malo što je ostalo
to su dokrajčile izbjeglice siječom.Povratkom stanovnika 2000 godine,zaseđeni su novi voćnaci sa sortnim šljivama kao što su stenlej i čačanski hibridi koji već uveliko daju rod.Interesantno je za
ovo mjesto da su prve sorte jabuka crvenog delišesa,jonotana,ričerda došle sedamdesetih godina prošlog vijeka zahvaljujući velikom zaljubljeniku u voćarstvo Aliji Mujkiću koji je imao zasad jabuke od jednog hektara takođe 1962 godine zasadijo je i prve čokote vinove loze na području opštine Ugljevik od 12oo čokota.Donijo je mnoge vrste raznog voća kao naprimer Brsekve,kajisije,višnje,trešnje imao je svoj sopstveni rasadnik za proizvodnju sadnog materijala.
Od žitarica najviše se proizvodi pšenica i kukuruz.Što se tiče proizvodnje povrća veoma malo se bavi stanovnika najpoznati proizvođač povrća je Osman Bubić,sa ovom djelatnošću bavijo se i prije ovog poslednjeg rata.
Mjesto Atmačići nalaze se na samim obroncima planine Majevice,teritorijalno pripadaju opštini Ugljevik,Srpska Republika BiH.U mjestu žive isključivo Bošnjaci (muslimani) što znači da mjesto pripada isključivo ovoj naciji. U Atmačićima trenutačno živi oko 200 stanovnika u oko 60 domaćinstava,prije ovoga poslednjeg rata 1992-1995 u Atmačićima živjelo je oko 700 stanovnika u 128 domaćinstava. Zajedno sa susjednim mjestom Janjari čini jednu mjesnu zajednicu. Mjesto je povezano asfaltnim putem sa magistralnim putem Bijeljina - Tuzla, istim takvim putem povezano je sa susjednim mjestom Glinje, prema Teočaku i Srednjoj Trnovi. Kad je mjesto nastalo nezna se tačno pominje se u nekim spisima iz 1512 godine da je tada pripadalo nahiji Teočak, što znači da je mjesto nastalo u rano Osmanlijsko doba.
LEGENDA O NASTANKU IMENA ATMAČIĆI
I danas postoji legenda koja kruži među stanovnicima mjesta prenoseći se s koljena na koljeno,kako je mjesto nastalo. Legenda kaže da su živjela dva brata na području Teočaka tačnije na današnjem Tursunovom brdu po imenu Tursun i Atmadža,imali su posjed zemlje na području današnjeg mjesta Atmačići. Atmadža je došao sa radnicima da obrađuje zemlju,kad je došlo vrijeme za ručak vidjevši da je zaboravijo kašike on je dozivao brata Tursuna da donese zaboravljene kašike, kad ga je dovikao tu je pao i umro na licu mjesta. Legenda kaže da je Atmadža tu sahranjen gdje je i pao. Tako je mjeto Atmačići dobilo ime po Atmadži. Udaljenost između Tursunovog brda i Atmačića vazdušnom linijom je između 2 i 3 hiljade metara,a putnom mrežom oko 10 kilometara. Mezar (grob) gdje je Atmadža sahranjen nalazi se danas u samoj unutrašnjosti turbeta koje je podignuto devedesetih godina prošlog vijeka.Još jedna interesantna činjenica,vezana za ovu legendu.Prije nego što je podignuto Turbe,ovaj grob je se obnavljo svake 2-3 godine sa ogradom,kad god je grob(mezar)bio odgrađen ovo mjesto je tukao grad
POLJOPRIVREDA, VOĆARSTVO, RATARSTVO
Od poljoprivrede najviše se uzgajaju žitarice i voće,prije ovoga poslednjeg rata šezdesetih i sedamdesetih godina postojali su veliki zasadi čuvene šljive požegače.Početkom rada termoelektrane Ugljevik i dolaskom bolesti šarke ovi zasadi su uništeni ono malo što je ostalo
to su dokrajčile izbjeglice siječom.Povratkom stanovnika 2000 godine,zaseđeni su novi voćnaci sa sortnim šljivama kao što su stenlej i čačanski hibridi koji već uveliko daju rod.Interesantno je za
ovo mjesto da su prve sorte jabuka crvenog delišesa,jonotana,ričerda došle sedamdesetih godina prošlog vijeka zahvaljujući velikom zaljubljeniku u voćarstvo Aliji Mujkiću koji je imao zasad jabuke od jednog hektara takođe 1962 godine zasadijo je i prve čokote vinove loze na području opštine Ugljevik od 12oo čokota.Donijo je mnoge vrste raznog voća kao naprimer Brsekve,kajisije,višnje,trešnje imao je svoj sopstveni rasadnik za proizvodnju sadnog materijala.
Od žitarica najviše se proizvodi pšenica i kukuruz.Što se tiče proizvodnje povrća veoma malo se bavi stanovnika najpoznati proizvođač povrća je Osman Bubić,sa ovom djelatnošću bavijo se i prije ovog poslednjeg rata.
Preneseno http://atmacici.blogger.ba/
Нема коментара:
Постави коментар
Напомена: Само члан овог блога може да постави коментар.